.png)
فلوروسکپی چیست؟
- 25 مهر 1398
- 541
- 0
روش فلوروسکپی یک روش تشخیصی است که برای مشاهده ی عملکرد و function مورد استفاده قرار می گیرد و می توانیم توسط آن تصویر اندام های داخلی بدن را بصورت زنده دریافت کنیم، در حالی که در رادیولوژی ساده، آناتومی بدن بیمار ملاحظه می شود و تصاویر آن تصاویر ثابت دو بعدی و لحظه ای از یک اندام هستند. در فلورسکپی از مواد کنتراست زایی مثل باریم یا هوا استفاده می شود تا حرکت ماده ی حاجب را در مسیر لوله ی گوارش، در داخل قلب، در داخل معده و یا سایر اندام ها به صورت زنده ببینند، و این حرکات به جای فیلم، بر روی یک صفحه ی فلورسانس و یا بر روی مانیتور یک کامپیوتر قابل مشاهده می باشد. فلوروسکپی به دو روش انجام می شود، روش اول، روش مستقیم است که در حال حاضر این روش منسوخ شده و فلوروسکپی به این روش ممنوع می باشد، در این روش به جای فیلم از یک صفحه ی فلورسانس استفاده می شود و وقتی پرتوهای ایکس با این صفحه ی فلورسانس برخورد می کنند، در محل برخورد پرتوها، انرژی در محدوده ی نور مرئی ساطع می شود، و به این ترتیب می توانیم به صورت online و همزمان، تصویر را ببینیم، اما چون شدت نور مرئی تابشی توسط صفحه ی فلورسانس بسیار پایین است، این روش حتماً باید در یک اتاق تاریک انجام شود و پزشک باید حدود 20 دقیقه در اتاق صبر کند تا چشمش به تاریکی اتاق عادت کند. نکته ای که وجود داره این است که در این روش دُز بیمار و پزشک بسیار بالا است و کیفیت تصویر فلوروسکپی بسیار پایین می باشد. به همین دلیل در حال حاظر از روش فلوروسکپی غیر مستقیم استفاده می شود، که در آن از لامپ های تقویت کننده ی تصویر یا image intensifier ها به عنوان دریافت کننده و تقویت کننده ی تصویر استفاده می شود، تا به این ترتیب مشکلی که در فلوروسکپی مستقیم داشتیم و شدت نور مریی خروجی کم بود، حل شود. بنابراین در سیستم های فلوروسکپی به جای اسکرین-فیلم که در سیستمهای رادیولوژی Conventional داریم، از image intensifier ها به عنوان آشکار ساز استفاده می شود.
تیوب تقویت کننده تصویر یا image intensifier از یک محفظه ی شیشه ای خلاء ساخته شده که در داخل آن 4 قسمت اصلی و مهم داریم. اولین قسمت، صفحه ی فسفر ورودی یا input phosphor است، که پرتوهای ایکس عبوری از بدن بیمار با این صفحه برخورد می کنند و انرژی آنها به پرتوهای نور مرئی تبدیل می شود، منتها نور مرئی تولیدی توسط صفحه ی فسفر ورودی بسیار ضعیف است و بایستی تقویت بشود، بنابراین در مرحله ی بعد این پرتوهای نورانی با یک لایه به نام فوتوکاتد که کاملاً به لایه ی فسفر ورودی متصل است برخورد می کنند و در اثر برخورد فوتونهای نورانی با فوتو کاتد، انرژی نورانی به الکترون تبدیل می شود، از طرفی، الکترون ها دارای بار منفی هستند، بنابراین بعد از تولید همدیگر را دفع می کنند، و ما برای اینکه این الکترونها را بر روی صفحه ی فسفر خروجی متمرکز کنیم، از عدسیهای کانونی کننده استفاده میکنیم، که این عدسی ها از طریق یک میدان الکتریکی، الکترونها را بر روی یک نقطه در گردن آند متمرکز می کنند، قسمت سوم لامپ تقویت کننده ی تصویر هم آند شتاب دهنده است، و چون آند شتابدهنده حدود 25 تا 30 کیلو ولت نسبت به فوتوکاتد پتانسیل مثبت دارد، الکترونها در حین حرکت از فوتوکاتد به سمت آند، شتاب می گیرند و نهایتاً بعد از برخورد با قسمت چهارم لامپ تقویت کننده ی تصویر یعنی صفحه ی فسفر خروجی، این جریان الکترونی به فوتون های نورانی تبدیل می شود، و یک تصویر معکوس بر روی صفحه ی فسفر خروجی تشکیل میدهد، حال اگه در پشت فسفر خروجی یک دوربین عکاسی قرار بدهیم، که از نور مرئی تولیدی بصورت پشت سر هم عکس بگیرد، در این صورت، از حرکت اجزای بافت یک فیلم ساخته می شود، که از قابلیت ضبط و ذخیره برخوردار است.
نهایتاً نکته ای که در مورد image intensifier وجود دارد آن است که در حرکت الکترونها از فوتوکاتد به سمت آند، جریان الکترونی حدود 50 برابر تقویت می شود، که به آن بهره ی جریان میگوییم، به این معنا که به ازای هر فوتون نوری در صفحه ی ورودی، 50 فوتون نوری از صفحه ی خروجی تابش می شود، وبه این ترتیب روشنایی تصویر فلوروسکپی با ضریب 50 افزایش پیدا می کند. از طرف دیگر نسبت ابعاد صفحه ی ورودی به صفحه ی خروجی معمولا 10 به 1 می باشد، و این یعنی روشنایی تصویر خروجی به خاطر کاهشی که در اندازه ی تصویر اتفاق می افتد، 100 برابر افزایش پیدا میکند. بنابراین با توجه به اینکه بهره ی جریان 50 و بهره ی کوچک نمایی 100 داریم، روشنایی تصویر خروجی در این مثال 5000 برابر تقویت میشود، که به این عدد بهره ی روشنایی گفته میشود و از حاصلضرب بهره ی جریان در بهره ی کوچک نمایی قابل محاسبه است.
بهره کوچک نمایی* بهره جریان = بهره روشنایی
به این ترتیب image intensifier ها علاوه بر کاهش دُز بیمار، موجب افزایش کیفیت تصاویر فلوروسکپی شده و امکان ذخیره سازی ، بررسی و همچنین دستکاری تصاویر فلوروسکپی را هم بوجود می آورد.
مد فیزیک دات کام، پنجره ای رو به دنیای فیزیک پزشکی
نظرات کاربران
مطالب مرتبط
نحوه ی تشکیل تصویر در درون چشم به چه صورت است؟
نحوه ی تشکیل تصویر در درون چشم به چه صورت است؟ ساختمان چشم شبیه به یک کره می باشد و وظیفه دارد نورهایی که از محیط اطراف دریافت می کند را طوری روی شبکیه متمرکز کند که تصویر دقیقی از اجسام بر روی پرده ی شبکیه تشکیل شود، در مرحله ی بعد شبکیه این تصاویر را بصورت پیامهای عصبی به مغز ارسال میکند و این تصاویر در مغز تفسیر میشوند، منتها برای داشتن یک تصویر واضح، نور باید در حین عبور از لایه های اُپتیکال چشم بگونه ای دچار شکست بشود که وقتی به شبکیه می رسد متمرکز و کانونی شده باشد. مد فیزیک دات کام، پنجره ای رو به دنیای فیزیک پزشکی
مشاهده مطلب
تاریخچه ی کشف پرتوهای ایکس
پرتوهای ایکس در سال 1895 توسط رونتگن کشف شدند، به این صورت که وقتی رونتگن در مورد تخلیه ی الکتریکی گاز ها در فشار کم در حال مطالعه و آزمایش بود، متوجه شد که صفحات لومینسانسی که در اطراف لوله ی کروکس قرار دادند از خودشان نور تابش می کنند. لوله ی کروکس یک محفظه با فشار بسیار کم می باشد که در آن دو الکترود به نامهای آند و کاتد داریم، و وقتی که یک ولتاژ زیادی بین آند و کاتد برقرار می شود، الکترونهای موجود در محفظه شتاب می گیرند و به سمت الکترود مثبت که همان آندِ می باشد حرکت می کنند. در آزمایش رونتگن اتفاقی که افتاد به این صورت بود که این الکترونهای شتابدار در اثر برخورد با آند پرتوهای x را تولید میکردند، و وقتی این پرتوهای ایکس با صفحات لومینسانسی که در اطراف لوله ی کروکس قرار داشتند برخورد میکردند، باعث تابش پرتوهای نورانی از صفحات لومینسانس میشدند، و به این ترتیب به صورت کاملا اتفاقی پرتوهای ایکس توسط رونتگن کشف شدند، منتها به دلیل اینکه رونتگن در آن زمان هیچ شناختی از این پرتوها نداشت، اسم این پرتوها را پرتوهای ایکس گذاشت، نهایتا بعدها وقتی خواص فیزیکی و شیمیایی این پرتوها توسط دانشمندان شناخته شد، متوجه شدند که پرتوهای ایکس بخشی از طیف امواج الکترومغناطیس هستند که طول موج آنها کمتر از 10 نانومتر است. به تفاوت پرتوهای x و گاما هم دقت کنید که فقط در منشا تولید آنهاست، به این معنا که منشا پرتوهای ایکس تحولات بیرون هسته و منشا پرتوهای گاما تحولات درون هسته می باشد. مدفیزیک دات کام، پنجره ای رو به دنیای فیزیک_پزشکی
مشاهده مطلب
دیاترمی به چه معناست و برای درمان چه بیمارانی از جریانهای پرفرکانس استفاده می کنیم؟
دیاترمی به چه معناست و برای درمان چه بیمارانی از جریانهای پرفرکانس استفاده می کنیم؟ به گرم کردن بافتهای بدن بوسیله ی جریانهای پر فرکانس، دیاترمی گفته می شود که به دو ..دسته کلی Ultrasonic Diathermy و Electromagnetic Diathermy تقسیم بندی می شود. در USD از امواج فراصوت به منظور گرم کردن بافتهای بدن بیمار استفاده می شود، یعنی با توجه به اینکه امواج مکانیکی فراصوت در بافتهای بدن جذب می شوند و پس از جذب، انرژی آنها به انرژی گرمایی تبدیل می شود، می توانیم از این امواج به منظور دیاترمی استفاه کنیم. در سمت مقابل در Electromagnetic Diathermy از امواج الکترومغناطیس که در ناحیه ی امواج رادیویی قرار دارند، استفاده می کنیم. کهElectromagnetic Diathermy ، بر حسب فرکانس امواج الکترومغناطیسی که مورد استفاده قرار می دهیم به دو دسته ی Microwave Diathermy و Shortwave Diathermy تقسیم بندی میشود، در Microwave Diathermy از امواج الکترومغناطیسی با فرکانس حدود 2450MHZ و طول موج 12.25cm استفاده می شود، که مایکروویوهای مورد استفاده در آشپزخانه ها هم از همین امواج و با همین فرکانس استفاده می کنند، منتها در Shortwave Diathermy از امواج الکترو مغناطیس با فرکانس حدود 27MHZو طول موج 11m استفاده می شود. همانطور که می بینید محدوده ی فرکانسی SHORTWAVE DIATHERMY و MICROWAVE DIATHERMY بسیار متفاوت می باشد، بنابراین نحوه ی تولید این دو نوع جریان هم متفاوت است، به این صورت که در SHORTWAVE DIATHERMY از یک مدار تشدید برای تولید این امواج استفاده می شود، در حالیکه مولد امواج MICROWAVE DIATHERMY لامپ مگنترون می باشد و عملکرد آن با مدار رزونانس کاملا متفاوت است، بنابراین چون منبع مولد این دو جریان با هم متفاوت هستند، نحوه ی القای آنها در بدن بیمار هم متفاوت می باشد.منتها به صورت کلی در پزشکی بیشتر از جریان دیاترمی موج کوتاه یاSWD به منظور درمان بیماران استفاده می شود. مد فیزیک دات کام، پنجره ای رو به دنیای فیزیک پزشکی
مشاهده مطلب
ماهیت امواج الکترومغناطیس چیست؟
ماهیت امواج الکترومغناطیس چیست؟ امواج الکترومغناطیس، امواجی عرضی هستن که بر اساس حرکت شتابدار بار الکتریکی در درون یک هادی تولید می شوند، یعنی اگر یک آنتن را در نظر بگیرید، این آنتن در واقع یک سیم رسانا می باشد که بار الکتریکی در درون آن به بالا و پایین حرکت می کند، و حرکت شتابدار این بار الکتریکی باعث تولید موج مغناطیسی و الکتریکی می شود، که موج الکتریکی و مغناطیسی برهم و همچنین بر جهت انتشار موج الکترومغناطیسی عمود هستند، به همین ترتیب زمانی که یک موج الکترومغناطیسی به یک آنتن برخورد می کند، بارالکتریکی داخل آنتن به بالا و پایین حرکت می کند و با اتصال سیمی به دو سر آنتن می توانیم اختلاف پتانسیل درون آنتن را در خروجی داشته باشیم. مد فیزیک دات کام، پنجره ای رو به دنیای فیزیک پزشکی
مشاهده مطلب
پاسخ به نظر